woensdag 24 december 2014

De duif - Saskia Kruize

20 december 2014

De duif – Saskia Kruize

'Romeo is a lover, not a fighter' zegt Berlinda, als ik hem op kom halen. Hij is prachtig, acht weken oud, zijn haar is flink gegroeid en hij zwemt in zijn vel. In zijn onweerstaanbare blik gaat werkelijk iets dromerigs schuil, hoe bestaat het... Nomen est omen. Op Romeo's rug zit nog steeds dat kleine zwarte hartje, de belichaming van liefde. Meer mensen halen hun nieuwe huisgenootje op. Ik vertrek. Het is druk in de woonkamer van het gezin met acht hondjes en Lochem is ver vanuit Zuid-Limburg.

Voor het eerst achter in een bestelauto test Romeo zijn stembanden; ze werken. Zodra ik mijn hand naar achteren steek sukkelt hij in slaap, dicht in mijn buurt tegen de rand van de bench aan. Witgrijze haren steken door de tralies heen. Mijn achteruitkijkspiegel liegt niet, het is een plaatje. Régis zit er zoet als altijd naast, gedraagt zich weinig anders dan anders ondanks Romeo's overhaaste poging tot een eerste serenade. 'Il a du caractère' zouden Fransen zeggen, dat belooft wat...

We rijden door regenbogen en hagelbuien. Onderweg stoppen we bij een parkeerplaats. Er loopt een Duitser heen en weer met een huilende baby. Ik ben zomaar op een natgeregende bank bij een picknicktafel gaan zitten. De wind is fris, mijn bril beslagen. Régis snuffelt rond en Romeo zit warmpjes in mijn winterjas. De man en ik maken een praatje. Hij is vertederd door het hondje. Het raakt mij dat zelfs wildvreemden hetzelfde in hem zien als ik. Op de heenweg zong Blof 'Alles is liefde.' Ik dacht aan U.W.O. die eerder dit jaar is doodgegaan. Ook bij Berlinda thuis overheerste verdriet door het vertrek van de pups. Hechten gaat altijd stukken sneller dan onthechten. Dat heb ik het afgelopen jaar geleerd.

De man en zijn baby zijn vertrokken. Ik deel hondenkoekjes uit. Régis slikt ze altijd bijna heel door maar Romeo kauwt lang. De verbrokkelde helft komt in mijn wollen sjaal terecht waar we hem allebei vergeten. In de verte trekt iets zijn aandacht. Ik volg zijn blik: 'Dat is een duif Romeo'. Hij wil er naar toe, trappelt wild met vier pootjes in mijn jas. De duif vliegt op. Zijn vleugels klapwieken. Romeo zit weer stil en kijkt naar mij. Ik snap het, hij wil ook leren vliegen.
Het is bijna Kerstmis, een nieuwe tijd breekt aan.