dinsdag 14 april 2015

Godin

Godin


Sinds ik schrijf val ik van de ene verbazing in de andere. Overal duiken toevalligheden op die naadloos in Stille taal passen. Echt overal. Op de markt, in het bos, zelfs gewoon op straat hoor of zie ik dingen die een rol in mijn boek spelen. Momenten waarop ik besef een dubbelleven te leiden. Zelfs onschuldig in de tuin zitten is niet veilig, bleek gisteren toen ik zat te lezen in Ruw van Marie Kessels - een mooi verhaal over iemand die blind raakt en daarmee leert leven - en de lentezon brandde lekker. Achter mijn huis voetbalden een paar jongetjes. Ze kregen ruzie om de bal. Een jongetje schreeuwde: 'Neehee! Ik wil niet dat dat jij die corner neemt, trouwens, het is jouw bal helemaal niet.' Logica van een kind. Een ander jongetje antwoordde twijfelachtig: 'Jouw bal anders ook niet hoor.' Hierop zette het eerste jongetje het op een krijsen: 'Wellus!' Ik heb hem zelf voor mijn verjaardag gehad.' Maar zijn vriendje besliste: 'Dan heb je er toch niet voor betaald? Dus is hij niet van jou!'


1. Hersenwerk

Laat ik nu net bezig zijn met nadenken over een boedelverdeling na een scheiding! Cd van jou, cd van mij. Bezig met vragen als: Hoe schep je ruimte tussen wat je schrijft en wat een lezer leest? Dan bedoel ik ruimte waarin de lezer in zijn hoofd aan het werk gaat, net zoals de neuzen van Romeo en Régis als ik ze hersenwerk laat doen (zie foto 1).
Filmmaker Krzysztof Kieslowski was hier een meester in. Hij kan details uitvergroten die daardoor verhalen vertellen. Bijvoorbeeld de beroemde scène van het suikerklontje in Trois couleurs Blue dat zich traag volzuigt tussen de vingers van Juliette Binoche om verzadigd in haar koffie te vallen. In een interview vertelde Kieslowski dat er kilo's suikerklontjes doorheen gingen voor ze het juiste klontje vonden dat precies 5 seconden (geloof ik) nodig had want langer zou de kijker het niet willen zien. Over inlevingsvermogen gesproken! Kieslowski is een god en goden als hij zijn in staat een eigen wereld te creëren die anderen inspireren.

2. Godin geschilderd door Vincent Geels

Een ander voorbeeld van toevalligheden overkwam me opnieuw dicht bij huis. Tijdens een bezoek aan het schildersatelier van Vincent Geels tijdens ‘Kunstroute Lochem’ liep ik nietsvermoedend met Romeo (goed voor onze socialisatie!) langs haar prachtige werken tot ik een portret zag dat rechtstreeks uit Stille taal leek te zijn gekomen. Geschokt probeerde ik haar uit te leggen wat ik zag. De lieverd trok het resoluut van de muur en zei:
'Dan is het vanaf nu voor jou. Het heet Godin.'


Het schilderij hangt prominent boven de keukentafel waar ik het in dankbaarheid bewonder en ik vraag me af: Hoeveel levens kan een mens eigenlijk leiden?


2 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi Saskia, hoe je de wereld om je heen in woorden weet te vangen!

      Verwijderen