donderdag 12 februari 2015

Wind

Wind - Saskia Kruize

Tijdgebrek voelt als tegenwind. In mijn agenda lijkt er tijd genoeg, in de praktijk is dat niet het geval. Schrijven, de honden, bijlessen, afspraken en dagelijkse dingen spelen hun rol in mijn tijdsbeleving. Ik schreef er laatst het volgende over: Alles raast voorbij; uren razen de dagen voorbij, de dagen de weken, de weken de maanden en zo vliegt er 'zomaar' een jaar uit de agenda van mijn leven (...). Dat is niet waar, maar zo voelde het op dat moment wel. Time flies?

In 2013 beschreef ik het plezier van tijdloosheid voor Wassily's Frisbee[1]. Het houdt me bezig. Ik schreef toen hoe tijdloos het leven kan voelen 'op momenten van ultieme overeenstemming tussen wat ik doe en mezelf' en dat de drang om veel alleen te zijn en eigen tijd te scheppen uiteindelijk alleen maar voortkomt uit 'liefde voor het leven en levenslust'. Op tijd je ziel luchten en ruimte creëren om - op wat voor manier dan ook - jezelf te voelen in overeenstemming met de bedoeling van het leven, zijn voorwaarden om gezond te blijven. En zonde van de tijd om het niet te doen!





Het boek Kairos[2] gaat over Kairos 'de god van het geschikte moment' die naast Chronos bestaat - onze welbekende chronologische tijd - en die 'al die bevlogen momenten van schoonheid, inzicht en daadkracht vertegenwoordigt die het leven bijzonder maken.' Toen ik vorige zomer Kairos voor het eerst las, verlangde ik naar verandering. Ik maakte meer ruimte voor het schrijven én ging op zoek naar een nieuw hondje. Nu pak ik het boek opnieuw als de tijd in mijn leven vervlogen lijkt.

In mijn eerste blog over Romeo schreef ik 'Een nieuwe tijd breekt aan'. Zo leek het, zo was het en zo ís het. We zitten er midden in, Régis, Romeo en ik. Frisse wind blijft waaien door Pays-Sas. Hij heeft zelfs de keukentafel een nieuwe plek bezorgd, aan de (rustiger) tuinkant van mijn woonkamer. En de honden? Zij luisteren braaf naar de wind, uit welke richting hij ook waait. (Zie foto)




[1] De rubriek Wassily's Frisbee van Margrethe Venema in literair tijdschrift Schoon Schip 
[2] Kairos - Joke Hermsen (2014) 

donderdag 5 februari 2015

Winter

Winter


In huis klapperen open deuren, in de tuin bloeit een roos

het is winter, de wereld leeg, op de bevroren vijver schijnt

zonlicht door scheuren. De stem van het ijs kraakte, diep

de groef in de langspeelplaat waarop ik mijn rondjes reed.


Een nacht ijs verdraagt geen grote sprongen.  






dinsdag 3 februari 2015

Intussen (een gedicht) - Saskia Kruize

Intussen


gestrand in de loop van dit leven

werpen de storm, het glas water en ik

witte handdoeken in de wasmand, we


varen, verder, ver achter de horizon waar

wonderen werken voor wie droomt. Ergens in

geloven, het halve werk. Vlaggen wapperen, water


wast en klotst, winterwind stil en schraal, stoere mannen

met baarden van suikerspin, in de bril van de schipper tikken

wijzers op de glazen, ze wil mee, de tijd. Schemer valt.


Ariadne spant haar ladders tussen hemel en aarde.

Beneden in de knusse kajuit, de kachel brandt, hier

drogen mijn dromen aan de lijnen van geronnen tijd. 


Saskia Kruize