De winter geeft niet snel op dit jaar. Het is Goede
Vrijdag en het giet van de regen, net als de afgelopen maanden.
Pasen is altijd het feest van een nieuw begin, de geboorte van nieuwe natuur,
bloembollen, eieren, paashazen en lente. Daar stellen we ons ook op in en als
de natuur doet wat hij zelf wil dan klagen we. De dingen zijn niet zoals we
dachten.
Kwestie van je idee bijstellen, zeg ik dan tegen mezelf. Het ís gewoon nog geen lente, het is meer herfstachtig. Ik houd van de herfst, vooral
het licht en de kleuren van de bomen, maar ook het gegeven dat je dan weer
lekker meer binnen bent, bij de kachel zitten en wijn drinkend naar het
haardvuur staren. Dat kan dit voorjaar veel langer dan verwacht. Hmmm...
Alleen jammer dat het hier ook ín huis druppelt. In de keuken staan standaard drie emmers en als de lekkage echt erg is ook een pan. En
dat als ik hier voor het haardvuur zit, tocht mijn plezier vergalt en de
warmte naar alle hoeken en gaten stroomt, behalve om mij heen. Mijn truien slijten sneller dan ooit tevoren. Maar ik klaag niet hoor. Ik heb iets anders bedacht. Want die gedroomde sleutel van een nieuw huis komt wel. En we hebben niet alles zelf in de hand, dan zou het leven ook maar een saaie bedoening zijn. Of niet..?
Om daar achter te komen hebben wij vanmorgen vroeg een glimp van de lente meegepikt. Vroeg, dan bedoel ik écht vroeg, véél te vroeg eigenlijk om op een regenachtige herfstdag je bed uit te komen, maar met de mist en het flauwe zonnetje dat toch als een knipoog even over de Mont Robert piepte waren we niet te houden. Vanuit het idee dat wie geen lente heeft, deze zelf maar moet maken. Dus in je eigen glazen bol kijken en als je wilt in de lucht. Iets creëren geeft rust en kracht. Dat de dingen zijn zoals je ze maakt en je het met die werkelijkheid niet zo nauw moet nemen, dat doen we allemaal al vaak genoeg. Neehoor, gewoon op pad gaan, de boel de boel laten. Stofzuigen komt wel. De boodschappen ook. En al het andere dat altijd moet, waar je ook woont.
Om daar achter te komen hebben wij vanmorgen vroeg een glimp van de lente meegepikt. Vroeg, dan bedoel ik écht vroeg, véél te vroeg eigenlijk om op een regenachtige herfstdag je bed uit te komen, maar met de mist en het flauwe zonnetje dat toch als een knipoog even over de Mont Robert piepte waren we niet te houden. Vanuit het idee dat wie geen lente heeft, deze zelf maar moet maken. Dus in je eigen glazen bol kijken en als je wilt in de lucht. Iets creëren geeft rust en kracht. Dat de dingen zijn zoals je ze maakt en je het met die werkelijkheid niet zo nauw moet nemen, dat doen we allemaal al vaak genoeg. Neehoor, gewoon op pad gaan, de boel de boel laten. Stofzuigen komt wel. De boodschappen ook. En al het andere dat altijd moet, waar je ook woont.
Régis, Romeo&Juliette voelen zoiets haarfijn aan. Ha dat spelletje lijken ze te zeggen: doen alsof het hartje lente is! Heerlijk alle rust en met alle tijd van de wereld spelen, door de bossen struinen, snuffelen aan nieuwe paden en weggetjes en dromen. Veel dromen.
Daar wordt een mens pas gelukkig van!
Régis 
Juliette
Fijne Paasdagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten